१.
दाबतो वाईट खाली चांगली वर काढतो
जन्म अख्खा जन्म एखाद्या सलीवर काढतो
शांततेमध्ये असे सौंदर्य विश्वाचे खरे
ज्यास धरणीकंप प्रिय, तो दंगली वर काढतो
सांग विश्वासार्ह मानावे उजेडाला कसे
आतले काळेच जर तो गोखलीवर काढतो
ज्यास कळते या जगाची साळसुद फसवेगिरी
पीक जन्माचे उभ्या तो दलदलीवर काढतो
रोग दुनियेचा मलाही लागला आहे जणू
मी उन्हाचे चित्र कायम सावलीवर काढतो
२.
प्रेम हक्क अन् त्याग वगैरे ती म्हणजे
एक सुगंधी बाग वगैरे ती म्हणजे
दिवसदिवसभर जरी मला ती आठवते
रात्ररात्रभर जाग वगैरे ती म्हणजे
दोन क्षणांनी सरतो मागे पण येतो
नाकावरचा राग वगैरे ती म्हणजे
श्रावण ओलाचिंब कधी तर कधी शिशिर
रंग उधळता फाग वगैरे ती म्हणजे
ती म्हणजे चाहूल जणू सुख येण्याची
आयुष्याचा माग वगैरे ती म्हणजे
३.
विश्व नव्या इच्छांचे साजुक व्याली खिडकी
विरंगुळा जगण्याचा आहे झाली खिडकी
देहाचे डोळे करतो अन् पाहत बसतो
चेटुक ओठांवरची दाहक लाली खिडकी
थेट नभाच्या घरातही डोकवता येते
खिडकीमध्ये खिडक्या घेउन आली खिडकी
रस्त्यावरचा मधाळ वारा खुणावतो, मग
लाजत लाजत हसू फुलवते गाली खिडकी
सूर गोडवा गंध गारवा सळसळ कातर
देत कवडसा सुखात एकट न्हाली खिडकी
क्षण दु:खाचे किती पचवले एकांती अन्
दबली आनंदाच्या ओझ्याखाली खिडकी
लग्न प्रेयसीसोबत झाले त्या घरट्याचे
म्हणून दिसते प्रसन्न त्याची साली खिडकी
झाली तर होऊ दे सगळी बंद कवाडे
एक असावी उघडी पण भवताली खिडकी
.......................................................
राजीव मासरूळकर
👌
ReplyDelete